Μανσόλας, Δρόσος

(1779 – 1860). Πολιτικός της Επανάστασης και της οθωνικής περιόδου. Καταγόταν από τη Θεσσαλία. Σπούδασε στη Ιένα πριν από την Επανάσταση. Μετά τις σπουδές του επέστρεψε στην Ελλάδα και πήρε μέρος στην προετοιμασία του Αγώνα. Συνδέθηκε στενά με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και προσέφερε τις υπηρεσίες του σε όλη τη διάρκεια της Επανάστασης, σε πολιτικό και νομοθετικό επίπεδο. Το 1821 διορίστηκε πληρεξούσιος της Θεσσαλίας στον Άρειο Πάγο των Σαλώνων και το 1822 πήρε μέρος στο πολεμικό συμβούλιο των οπλαρχηγών στον Μπράλο. Ως πληρεξούσιος πήρε επίσης μέρος και στις εθνοσυνελεύσεις Επιδαύρου και Άργους και το 1823 εξελέγη έπαρχος Αθηνών. Μετά την απελευθέρωση διορίστηκε σύμβουλος Επικρατείας. Στην εθνοσυνέλευση του 1833-44 ήταν πληρεξούσιος της περιοχής του Ζητουνιού, και από το 1847 έως το 1856 διετέλεσε γερουσιαστής. Διετέλεσε επίσης υπουργός Εσωτερικών (1836-37), Οικονομικών και Εξωτερικών (1843-44). Ο Μ. μετάφρασε από τα γερμανικά και δημοσίευσε τη μελέτη Διδασκαλία περί του ορισμού του ανθρώπου και του σπουδαίου (Ερμούπολη 1829), καθώς και μια βιογραφία με τον τίτλο Αλκιβιάδης, έργο του Μέζνερ. Η βιογραφία αυτή (4 τόμοι) κυκλοφόρησε το 1837.